Vernedering – Lelijk smerig varken

Lelijk smerig varken – Jij bent niets, nog minder dan niets…

Tijdens mijn vakantie had mijn sub een fantasie toegestuurd. Hij zag zichzelf al als kleine pup door mij verzorgd worden en getraind. Het stukje vernedering was voelbaar, maar ik kon het niet zo goed plaatsen met het beeld van een vertederende pup. In de zon, aan de rand van het zwembad, dacht ik na en liet ik mijn fantasie de vrije loop. Aangeraakt door de warme zonnestralen, wist ik het. Niks lieve pup, mijn sub moest een varken worden. Een afgrijselijk lelijk varken, zo’n smerig, vies, walgelijk, vet zeug. Knorrend en al.

Benodigde materialen

Ik pakte mijn smartfoon en ging op zoek naar de benodigde materialen. Toch makkelijk tegenwoordig dat internet overal zo toegankelijk is. Dus in mijn luie stoel, onder de Franse zon, surfte ik naar een website voor roze bodypaint (natuurlijk moest mijn varken roze worden), ging ik op zoek naar een roze krulstaart (gevonden aan een roze buttplug) en vond ik het meest afgrijselijke varkensmasker wat ik ooit had gezien. En ik voelde dat het goed was. Glimlachend en vol plezier, ging ik weer liggen en verder genieten van de warme zonnestralen.

Dit keer met heel andere gedachten, dan de gedachten aan wollige puppy’s. Begrijp me niet verkeerd, wollige puppy’s zijn lief en knuffelbaar, maar dat is mijn subje ook al als ‘Little boy’ en ‘Fluffie’. Deze fantasie moest anders worden. Rauwer. Grover. Dieper. Intenser. Met meer vernedering. Een kant die we samen nog niet hadden ontdekt, maar waarvan ik zeker wist dat het goed zou zijn. Een nieuwe onbekende weg voor beiden, want op dit gebied had ik amper ervaring. De gedachten voelden bloot. Heel bloot. En kwetsbaar. Tenslotte kon ik de plank volledig misslaan.

Fantasie beleven!

Wanneer ik van vakantie thuis kom, zijn mijn spullen binnen gekomen. Eigenlijk kan ik bijna niet wachten om mijn fantasie met hem te beleven maar toch zet ik de dingen weg en wacht ik op een geschikt moment. Er zijn nog genoeg andere intense momenten met hem te beleven, dus het is nou ook weer niet zo dat we ons vervelen. Eigenlijk lijkt het geschikte moment er steeds niet te zijn. Met de nodige plannen in mijn hoofd, weet ik dat ik echt een aantal uren nodig zal hebben om deze fantasie op een goede manier te beleven en is het zeker geen beleving die hap snap tussendoor kan worden beleefd. Ik wacht. Soms kijk ik even naar de dozen die geduldig wachten op het juiste moment. Hij weet nog van niets.

Femdomparty

En dan is het moment daar. Min of meer door het lot bepaald. Ik had al met een schuin oog naar deze datum gekeken, maar omdat we de avond ervoor een Femdomparty hadden waarvan ik verwachtte dat dit ook best wel eens een intense ervaring zou kunnen worden, voelde het wat ‘over the top’ om ook deze heftige fantasie in dit weekend te proppen. Maar wanneer we de ochtend na het feest wakker worden, na een nachtrust van amper 3 uur, voelt het op een of andere manier toch goed. Ik laat hem een hand van mij kiezen en laat op die manier het lot bepalen. Links het varken, rechts een meer vertrouwde beleving. Hij kiest voor links, zonder dat hij kan weten wat hem te wachten staat. Het lot heeft bepaald, hij wordt vandaag een varken.

Niks luieren!

Omdat ik weet dat het een redelijk vol dagprogramma gaat worden, jaag ik hem in alle vroegte het bed uit. Niks luieren! Ontbijten, aankleden en op pad! Met als eerste stop: De geitenboerderij. Daarvan weet ik zeker dat zij varkens hebben. En zijn eerste opdracht heb ik scherp voor ogen: Hij moet een varken knuffelen. Groot of klein, dat maakt niet uit, als het maar een varken is. Nou weet ik dat de boerderij, zeker op zondag, druk wordt bezocht door families met kleine kinderen. Dus of de opdracht zou gaan slagen, is nog maar de vraag. Ik wil het in ieder geval proberen.

Kleine biggetjes

Hij heeft geluk, er zijn kleine biggetjes. Die zijn natuurlijk veel aantrekkelijker om te knuffelen dan zo’n grove, dikke, vette zeug. Mamma zeug ligt in een aparte stal, omringd door haar kleine biggetjes. Het is er beduidend rustiger in de stal dan op de rest van de boerderij, en er is zowaar een moment dat we alleen in de stal staan. Ik zie zijn schroom om over het hekje te stappen en een biggetje te zoenen. Ook zie ik dat de biggetjes best een beetje bang voor hem zijn en het is niet mijn bedoeling die kleintjes stress te bezorgen. Ik geef hem daarom toestemming dat een handkusje ook goed is. Er kan immers ook ieder moment weer een kindje de stal in komen en ik vind het niet verantwoord wanneer hij mijn subje tussen de varkens ziet staan.

Kushandje

Na het kushandje, drinken we wat melk in het restaurant, maar ergens voel ik dat hij geen bevredigend gevoel heeft. De opdracht is immers niet volledig goed uitgevoerd en mijn subje kennende, is dat doorgaans wel zijn streven. Voor we naar huis rijden, gaan we toch nog even in de stal kijken. We zijn er nu alleen en de biggetjes zijn allemaal naar één kant gekropen, zo ver mogelijk bij ons vandaan. Dit is het moment om over het hek te stappen en Mamma zeug een kus te geven. En daar gaat hij… over het hek, bukken… en geeft het dikke, luie varken een kus op zijn ruwe huid. Gelukt. Mijn varkentje in spé heeft een echt varken gekust. Opdracht geslaagd. Ik voel een gevoel van trots door mij heen gaan. Hij heeft het toch maar gewoon geflikt. Nu de rest nog…

Uitkleden en eten klaar maken!

Eenmaal bij hem thuis, moet hij – nadat hij zich eerst van mij moet uitkleden – eten klaar maken. Ondertussen pak ik mijn tas uit en maak me klaar voor de volgende fase van de fantasie. Hij moet roze worden. De bodypaint zet ik klaar. Met totaal geen ervaring hoe om te gaan met die verf (volgens mij moet het geairbrusht worden en heb ik daar natuurlijk niet de juiste materialen voor en gebruik daarom kwasten in plaats van een spuiter), verf ik er op los. Mijn hemel, wat stinkt die verf! Om misselijk van te worden! Het resultaat is ook nog eens beroerd. Ik heb nog nooit zo’n lelijk, gevlekt, roze mormel gezien.

Nou mag hij best een ranzig varken worden, maar dit is gewoon niet zoals ik het in mijn gedachte had. Daarbij blijft de verf ook plakken en dat is voor het vervolg van de fantasie niet handig. De verf blijkt er met gewoon water niet eens af te gaan, maar gelukkig heb ik er een speciaal goedje bij gekocht, wat het zou moeten verwijderen. Dat werkt, maar dit spul stinkt zo mogelijk nog harder dan de verf zelf. Eenmaal schoongepoetst, moet hij verplicht douchen om die ranzige lucht kwijt te raken. Mijn varkentje moet zijn eigen roze kleur maar gebruiken, want dit was geen goed plan.

Buttplug met roze krulstaart

Dan de buttplug maar er in. Een allerschattigste roze krulstaart op een roze harde bol. Eerst maar eens die kont van hem oprekken. Eén vinger erin, draaien. Met moeite krijg ik er een tweede vinger bij, maar aan zijn gekreun te horen is dat ook wel het maximaal haalbare. Die bol van die buttplug is echter veel groter dan mijn twee vingers. En hoe ik het ook probeer, ik krijg hem er niet in. Ik bedenk dat dit een lange anaaltraining vergt, wil ik ooit die plug er in krijgen. Voor nu geen optie dus, mijn varkentje, moet het vandaag maar zonder krulstaart doen. Jammer, want die buttplug is echt super leuk.

Er is nog één stap te gaan om alsnog een lelijk varken van hem te maken. De bodypaint en buttplug waren dan misschien geen succes, maar het masker… is dat absoluut wel. Wat een lelijk masker en zodra ik het masker op zijn hoofd zet, verandert hij in het meest afgrijselijke, ranzige varken dat ik ooit heb gezien. Niet alleen visueel verandert hij in een vies gedrocht, ook gevoelsmatig verandert hij voor mij in een ranzig beest.

De vernedering gaat vanzelf

Ik hoef de vernedering niet eens te spelen, het gaat gewoon vanzelf. Ik kan niet lief en zacht tegen hem zijn, heel zijn verschijning roept bij mij walging op. Langzaam zie ik ook zijn energie veranderen en zie hem afdalen in het gevoel minder dan niets te zijn. Het laagste van het laagste. Een wandelende hamlap. Een onooglijk vies varken. Ik kon niet anders dan hem vernederen. Ik besluit de posities met hem te oefenen. Het zou me niet verbazen als hij allemaal fouten gaat maken. En dat komt goed uit, want ik heb een onbedwingbare behoefte hem te straffen.

Ik pak de cane en dril hem. Straf hem. Sla hem. Laat hem knorren. Zet hem in de hoek. Maak hem uit voor alles wat lelijk en lelijker is. Ik voel hoe een donkere kant van mij naar boven komt en ik vind het moeilijk dit van mijzelf te zien, worstel er nog even mee en kan daarom wat moeilijk met hem mee afdalen naar deze diepte. Ik ben juist ‘in het normale leven’ iemand die altijd rekening houdt met het gevoel van een ander. En nu…

Genoeg

Ik stop. Vind het voor nu genoeg. Ik heb behoefte aan zijn feedback, zonder masker. Gewoon weer even kijken in zijn prachtige ogen. Zijn warme stem horen en vooral heb ik behoefte zijn liefde voor mij te voelen.
We praten met elkaar, gaan wat eten halen, eten samen en praten door. En ik hoor wat het met hem deed en hoe hij zich had gevoeld. En tijdens het eten al, krijg ik zin om door te gaan. Verder te gaan met waar we gebleven waren. Hoe? Nog geen idee. Maar ik wil wel verder met hem afdalen naar deze diepte. Een diepte die we vooraf nooit hadden bedacht, maar waar we elkaar blijkbaar wel weer in kunnen vinden.

De vernedering gaat vanzelf…

Het eten is nog maar nauwelijks op, wanneer we weer verder gaan. Dit keer kom ik sneller in het gevoel. Ik zie niet hém rondkruipen, ik zie een afgrijselijk varken rondkruipen. Mijn walging hoef ik niet te spelen, de vernedering komt vanzelf. Ik vind hem vies. Ranzig. Lelijk. Knorrend laat ik hem rondkruipen. Met zijn snuit tegen de grond. Hoger mag hij niet komen. Hij verdient dat niet. Hij is nog minder dan niets. In hiërarchie nog minder dan de aanwezige kat. Hij moet dit tegen de kat zeggen. Dat hij nog minder is dan hij. Ik trek zijn masker van zijn hoofd en spuug hem vol in zijn gezicht voor ik het masker weer over zijn hoofd trek.

Ik wil helemaal niet zien wie er onder het masker verborgen zit, nu bestaat er alleen nog maar een vies, knorrend, lelijk , rondkruipend varken. Mijn meest duistere kant komt naar boven. Een kant waarin ik hem niet alleen fysiek wil pijnigen maar ook mentaal. Hij is niks, ik ben alles. Ik plaats mijn voeten op hem, om hem nog dieper de diepte in te trappen. Ik laat hem voelen waar hij hoort. Dicht bij de grond. Dicht bij de kakkerlakken en pissebedden. Daar hoort hij thuis. En ik zie hoe zijn erectie een slijmspoor trekt over de vloer…

Tijd vliegt voorbij

De tijd vliegt voorbij… en uiteindelijk vind ik het genoeg. Ik ben moe en ik kan mij niet aan het idee onttrekken dat hij ook vermoeid zou moeten zijn. Eigenlijk had ik hem nog veel meer willen laten doen, ik had hem buiten door de modder willen laten rollen, maar dat zou op een ander moment nog zeker gaan gebeuren, maar voor vandaag is het genoeg.
Ik roep hem bij me en trek het masker van zijn gezicht. Daar zie ik het prachtige gezicht van mijn subje. Mijn hart gaat sneller slaan. Ik voel mijn liefde voor hem en wil hem voor nu alleen nog maar liefhebben, zacht en teder. Ik hou van hem. Zielsveel. Omdat hij mijn andere ik is. Omdat ik bij hem in mijn volledigheid mag zijn. Donker en licht. Net als hij bij mij. Ik kus hem zacht… en stiekem kijk ik alweer uit naar het volgende moment waarop hij zijn masker weer op krijgt…

Meer informatie

Het speelse plezier van puppy play

Bronvermelding

Tekst & fotografie: Meesteres Moriah