Mommydom ageplay – Een eerste beleving als Mammie

Mijn lieve babyboy en ik zijn op een soort van minivakantie, in een piepkleine KIPcaravan. Onze relatie is nog pril, we zijn elkaar nog aan het ontdekken en dit is onze eerste vakantie samen. We lachen, we genieten, we kennen elkaars verlangen. Ze lijken naadloos op elkaar aan te sluiten, maar toch is het spannend. Het is nieuw, zowel voor hem als voor mij. Maar ondanks de schroom van het ontdekken, voel ik dat het goed is. Mits ik dat piepkleine stemmetje negeer dat in mijn hoofd voet aan de grond probeert te krijgen met: ‘Is Mommydom écht niet gek?’

Ik negeer de stem, mijn verlangen om ‘te doen’ krijgt steeds meer de overhand naarmate we langer samen zijn. Ik wil hem laten ‘zijn’. In zijn volledigheid. Ik wil zijn Mammie zijn omdat ik hem wil liefhebben, verzorgen, beschermen en koesteren. Enerzijds. Want aan de andere kant windt dit idee mij enorm op. Vraag me niet ‘waarom’ maar het idee dat hij in zijn luier zal liggen, en misschien zelfs in zijn luier zal plassen -voor mij- bezorgd mij een intens opwindend gevoel. Hoe groot zijn kwetsbaarheid en overgave, maar ook hoe naadloos zal die cirkel van perfectie aansluiten op ons als ‘samen’.

Ik ga het gewoon doen

Ik verzamel al mijn moed, het voelt als een soort ‘nu of nooit’ en ik ben bang dat wanneer ik er nu niet aan zal toegeven, mijn schroom zal groeien ondanks dat ik dolgraag deze ervaring met hem wil delen. En dat kleine stemmetje, lijkt ook zijn mond niet te willen houden. Ik besluit die te negeren. Ik wil. En ik ga het ook doen, ik probeer mijn ratio uit te zetten, stop met denken en wil alleen nog maar doen, geleid door mijn gevoel en verlangen. Mijzelf en hem onderdompelen in het volledig zijn van dit moment.

Badje klaarmaken

Zodra hij de voortent heeft dichtgeritst, vraag ik hem water te koken. Ik wil een badje voor hem klaarmaken, maar – wegens de primitieve omstandigheden waarin we ons begeven – moet daar eerst water voor worden gekookt. Hij voert zijn opdracht gelijk uit – niet dat ik anders van hem verwacht – maar hij heeft nog geen idee wat hem te wachten staat. Misschien heb ik dat zelf ook nog wel niet helemaal, hoewel ik in grove lijnen natuurlijk heel goed weet wat ik wil gaan doen. Voor de rest laat ik mijn gevoel de leidraad zijn.

Als het water eenmaal is gekookt, in een teiltje is geschonken en is vermengd met koud water om een aangename temperatuur van het water te bereiken, vraag ik hem zich uit te kleden. Helemaal. Ondertussen spuit ik wat Zwitsal badschuim in het teiltje en meng het tot een warm schuimend sopje. Mijn lieve babyboy is inmiddels naakt voor me gaan zitten, geknield zoals ik hem graag zie. In zijn ogen lees ik een beetje schroom, maar ook zijn verlangen, spanning, liefde en nieuwsgierigheid naar wat er komen gaat.

Positieve eigenschappen

Als ik naar hem kijk, gaat mijn hart vanzelf sneller staan, hij weet met zijn volledige zijn mij diep te raken. Zijn aanwezigheid maakt mij blij en haalt de meest positieve eigenschappen in mij naar boven. Ik voel me door hem compleet.

Ik dompel een washandje in het warme water en druppel er nog wat extra badschuim op uit het Zwitsalflesje. De ruimte vult zich met de geur van baby’s en langzaam was ik zijn lichaam. Steeds als ik een klein stukje van hem heb gewassen, droog ik het zorgvuldig af, zodat hij niet teveel afkoelt. Het kan ‘s avonds behoorlijk afkoelen in de voortent en ik wil niet dat hij het koud heeft. In tegendeel. Ik wil hem het warme gevoel van veiligheid en geborgenheid geven. Gekoesterd worden. Erkenning krijgen dat je er mag zijn, dat iemand je intens lief heeft. Liever dan lief. En dat heb ik hem, absoluut. Wat bizar snel is gezien onze korte periode van samenzijn.

Ik was zijn lichaam

Langzaam was ik zijn hele lichaam. Ik zie in zijn ogen hoe hij geniet. Natuurlijk is er nog een beetje schroom, maar ik zie ook hoe zijn ogen steeds meer gaan stralen. Wanneer hij voor me staat, zodat ik makkelijker zijn benen kan wassen en afdrogen, zie ik hem zijn duim in zijn mond steken. Hij geeft zich gewonnen aan het moment, hij mag zijn. Ik voel een warm gevoel door mijn lichaam razen. Of misschien is ‘warm’ wel een understatement. Het is meer ‘hitte’. Enerzijds geniet ik van de tedere verzorging en aan de andere kant voel ik passie door mijn lichaam razen.

Eigenlijk zou ik hem nu willen zoenen, vrijen, maar ik onderneem geen stappen hierin, in tegenstelling van de heftigheid wat ik door mijn lichaam voel razen, laat ik mijn handen rustig over zijn lichaam glijden. Net zolang tot hij volledig gewassen en gedroogd voor me staat.

Voorzichtig en zacht

Uiteraard was ik ook zacht zijn haar, en spoel deze net zo lang uit, tot ik geen schuim meer tussen zijn haren zie. Met een handdoek droog ik zijn lange haar en voorzichtig en zo zacht mogelijk, kam ik alle klitjes eruit. Even laat ik mijn neus tussen zijn haren glijden en snuif de heerlijke geur van Zwitsal.
Zijn duim zit weer in zijn mond en ik smelt van het geluk dat uit zijn ogen straalt. Wat is hij mooi… en wat komt zijn energie bij mij binnen. Rechtstreeks op zielsniveau.

Bodylotion

Nu hij helemaal schoon is, wrijf ik zijn volledige lichaam in met bodylotion. Ik zie hoe hij geniet, ik lees in zijn ogen dat hij nu volledig ‘is’ en ik voel wat dit bij mij doet. Het gevoel van geluk is zo overweldigend dat ik tranen achter mijn ogen voel branden. De intensiteit is heftig, voor beiden zo te zien, en ik geniet enorm van het moment. Ik voel echter zoveel emoties in mij loskomen dat die even de overhand lijken te nemen. Ik probeer ze weg te duwen, ik wil genieten. Van het moment en van hem.

De afgelopen jaren heb ik -om te overleven- zo weinig kunnen en durven voelen en nu voel ik zoveel. Warmte, liefde, geluk. Ik vind het onbeschrijfelijk. Het maakt me ook bang. Bang dit weer te moeten verliezen. Als er niets te verliezen is, is er ook geen reden tot angst. Maar wanneer je zoveel geluk mag ervaren, is er ineens heel veel om te verliezen.

Moment van geluk

Ik wil me door die rollercoaster aan emoties echter niet af laten leiden, ik wil opgaan in het moment van geluk. Me daaraan overgeven. Hoe moeilijk ik dat ook vind, want het zal mij kwetsbaar maken. Afhankelijk. Maar als ik naar hem kijk en zijn prachtige overgave zie, kan ik niet anders dan ook mijzelf onder dompelen in het gevoel van geluk en kwetsbaarheid. Net als hij.

Wanneer hij volledig schoon en ingesmeerd voor me staat, vraag ik hem zijn luier te pakken en zijn rompertje. Ik zie zijn ogen even nog meer gaan glanzen, het lijkt zelfs alsof er kleine sterretjes van geluk uit zweven. Het raakt me diep en misschien vliegen ze op dat moment ook wel uit mij, het zou me niet verbazen. Ik voel me intens gelukkig.
Wanneer hij terugkomt met zijn spullen, zie ik dat hij ook zijn speentje en zijn zachte kroeldoekje heeft gepakt. Hij stopt deze in zijn mond en hij ziet er zo lief uit. Ik smelt van deze aanblik.

Beetje behelpen

Staande een luier omdoen is nog niet zo eenvoudig. Een commode of tafel die hiervoor gebruikt kan worden, ontbreekt, dus het is een beetje behelpen. Toch lukt het mij de luier om zijn billen te krijgen. Ik vind hem prachtig. Prachtig in zijn klein zijn. Ik wil hem beschermen, liefhebben, verzorgen. Ik wil niet meer nadenken of het gek is. Iets wat zo goed voelt, kan nooit gek zijn. Het voelt intens en zo verschrikkelijk liefdevol. Wanneer hij in zijn luier, kwetsbaar voor me staat, voel ik hoeveel ik van hem hou. Intens veel. Nu zijn luier goed zit, kan zijn rompertje er overheen. Een wit rompertje met blauwe beertjes. Hij is zo mooi…

Het badwater wordt aan de kant geschoven en hij zit weer op zijn knieën voor me. Zijn hoofd ligt even op mijn schoot en mijn handen strelen zacht zijn haar. Ik ben echter nog niet klaar. Ik wil zijn tanden nog poetsen, hem gereed maken naar bed te gaan. Ik pak de tandenborstel en tandpasta en poets zacht al zijn tanden en kiezen. Ondertussen kijk ik in zijn ogen en lees hierin zoveel overgave en intens geluk. Of misschien is dat laatste wel een weerspiegeling van mijn eigen geluk.

Intens verbonden

Niet eerder heb ik me zo intens verbonden gevoeld met een ander. Het voelt goed. Beter dan goed. Het voelt ‘best’.
Als zijn tanden zijn gepoetst verzoek ik hem naar bed te gaan. Ik zorg ervoor dat ook ik gereed ben om naar bed te gaan en zodra ik hiermee klaar ben, schuif ik naast hem in het bed van de kleine KIP caravan. Hij mag tegen mij aankruipen, wat hij maar al te graag doet. Met zijn duim in zijn mond ligt hij tegen mij aangekropen, zijn armen om mij heen.

Ik word overweldigd door een gevoel van tederheid, wanneer ik naar hem kijk. Maar het is een verwarrende tederheid, want ik voel ook de opwinding en passie door mijn lichaam razen. Ik vind het heftig om al die gevoelens en emoties van elkaar te onderscheiden en vind het daarom moeilijk om in die enorme kluw aan mixed feelings, één emotie te pikken waar ik mij op kan concentreren. Het lijkt nu alsof de volledige verzameling aan gevoel wat vindbaar is in het volledige universum, zich heeft verzameld in mijn lichaam.

Vonken en passie

Tegenstrijdige verlangens gaan met elkaar de strijd aan. Enerzijds het verlangen van liefhebben, koestering, veiligheid en geborgenheid en aan de andere kant laat het mij allemaal niet onberoerd en wil ik hem liefhebben op een heel andere manier. Met hem vrijen, vonken laten knetteren, passie laten stromen, omdat ook dát gevoel in mij wordt los gemaakt. Ik vind het verwarrend. De setting is er niet naar om passionele seks te beleven maar toch…

Ik probeer me af te sluiten voor de hitte van de passie dat door mijn lichaam raast. Hoewel ik het enorm moeilijk vind om fysiek geen uiting te geven aan de razernij die in mij woedt. Ik wil hem zo graag in zijn volledigheid lief hebben…Liever dan lief.

Sprookjesboek

Ik pak een voorleesboek, een sprookjesboek en lees hem het sprookje voor van Roodkapje. Tijdens het voorlezen streel ik zacht zijn natte haren. Hij ligt opgerold met zijn duim in zijn mond te luisteren. Hoewel er in mijn lichaam een overweldigend gevoel aan passie raast, is de sfeer sereen. Het lijkt wel alsof de wereld even is opgehouden met zijn chaos en snelheid. In de kleine KIP hangt de sfeer van rust en veiligheid, liefde en geborgenheid. Een piepklein stipje in het enorme heelal, waar even niets moet en waar twee personen volledig mogen zijn, zoals ze zijn. Ik voel me compleet.

Lieve kleine jongen…

Na het voorlezen kus ik hem zacht welterusten. ‘Slaap lekker lieve kleine jongen.’ Zacht en teder kussen we elkaar. In zijn ogen worden nog steeds nieuwe sterren geboren en het lijkt daardoor alsof ik op dat moment in zijn ogen het ontstaan van de wereld kan zien. Het voelt intens en mooi. Puur en oprecht. Zoals ieder moment van ons samenzijn, als puur en oprecht wordt ervaren. Voor ook ik mijn ogen sluit, denk ik terug aan de vele momenten dat we samen die dag hadden gelachen. Het waren zoveel momenten geweest, misschien zelfs wel een aaneenschakeling van lachen. Van zachte glimlachjes tot samen de slappe lach krijgen om helemaal niets.

Dan valt de nacht en drijven we samen weg in een droomwereld, die nauw aan lijkt te sluiten op de werkelijkheid die we samen hebben beleefd, maar zo mooi was dat het iedere droom weet te overschaduwen.

Mommydom maakt hem en mij compleet…

De volgende morgen zeg ik hem dat hij in zijn luier moet plassen. Hij vindt het moeilijk, ik zie zijn worsteling. Natuurlijk is het moeilijk, weer een stapje verder, weer een stapje afhankelijker, weer een stapje meer kwetsbaar. Toch wil ik hem in zijn puurheid ervaren, wanneer hij dit voor mij doet. Er gaat een tijd over heen, wat gedraai, gewacht, wat extra water… maar uiteindelijk is het moment daar dat hij zich echt niet meer langer kan inhouden. Net op tijd kan ik mijn hand op zijn luier leggen en voel ik hoe deze warm wordt van zijn plas. Het moment is compleet…

… en ik ben compleet. Hij is mijn andere ik. Hij is het waarvan ik altijd heb geweten dat hij moest bestaan, maar die ik nooit eerder heb kunnen vinden. Hij is mijn liefde. Niet alleen mijn prachtige babyboy, maar ook mijn partner, mijn lief, mijn geluk… en ik dank de hemel dat ik zijn Mammie mag zijn.

Meer informatie

Het gevoel van veiligheid bij Ageplay

Bronvermelding

Tekst & fotografie: Meesteres Moriah