Een pijnlijk Kerstmis

Het was Kerstmis. Ze keek even dromerig naar de flikkerende lichtjes in de kerstboom. Haar gedachten dwaalden af en langzaam verscheen er een glimlach rond haar lippen. Ze riep hem bij zich en droeg hem op wat brandnetels te plukken. De kas stond er vol mee en niet door achterstallig onderhoud.

Gevraagde takken

Hij ging direct de tuin in en niet veel later kwam hij terug met de gevraagde takken. Ze lachte haar tanden bloot. ‘Uitkleden slaaf! Het is Kerstmis!’

Snel ontdeed hij zich van zijn kleding en ging hij uitgekleed voor haar staan. Ze schoof haar latex handschoenen om haar handen voor ze het vers geplukte groen oppakte, stond op en liet het groen langs zijn rug glijden. Heen en weer, zodat ze zeker wist dat het gif zijn werk zal doen. Zijn huid reageerde direct. Een genietende lach sierde haar lippen. Ze genoot van zijn rillingen, ze genoot van de rode plekken op zijn huid, wetend dat hier blaasjes zouden ontstaan die nog lang zullen blijven jeuken.

Hardhandigheid

Haar strelingen veranderden in slagen, tot de bos brandnetels uit elkaar geslagen was, niet bestand tegen haar hardhandigheid. Even liet ze hem alleen, maar lang duurde haar afwezigheid niet. Zodra zij opnieuw de kamer in kwam, zag hij haar handen gevuld met haar bull en haar single tail… Hij wist wat hem te wachten zou staan. Zijn huid zou straks niet alleen prikken en branden van het groen…

Wanneer zij haar passie met rode striemen had geschreven in zijn huid, is hij inmiddels op zijn knieën gevallen. Langer staan was niet meer mogelijk voor hem. Kerstmis maakte haar gedreven, nog meer dan anders. Alsof ze persoonlijk moest afrekenen met alle schijnheiligheid om haar heen.

Alternatief dennengroen

‘Na het alternatieve dennengroen, is het tijd voor de ballen!’, hoorde hij haar stem uit het niets, zacht in zijn oren. In haar handen zaten minstens 20 kleine knijpertjes verborgen. Zilveren en gouden. Gemeen knijpende knijpertjes. Niet gemaakt voor lichaamsdelen maar voor het ophangen van kerstkaarten.

Voor ze één voor één de knijpertjes op zijn ballen zette, trok ze hem eerst aan zijn haren omhoog. ‘Opstaan! Ik ga niet voor jou bukken.’ Zodra hij weer grond onder zijn voeten voelde, ervoer hij een brandende pijn in zijn ballen. Zij had haar knie in zijn ballen geparkeerd. En niet heel zachtzinnig. Hij zag haar sadistische grijns. Hij zou haar moeten haten en toch, toch was dit voor hem het meest sensuele uitzicht dat hij zich maar kon wensen. Soms begreep hij zichzelf niet, maar hij was opgehouden met hier over na te denken.

Zilveren en gouden pijn

Behendig voorzag ze hem van zilveren en gouden pijn. Om en om zodat er een mooi motief ontstond. Het leek alsof zijn ballen eraf brandden maar zij leek zich kostelijk te vermaken. Haar ogen lachten maar zijn ogen brandden. Hij probeerde zijn tranen te onderdrukken maar de scherpe pijn was ondragelijk. Hij zou het willen uitschreeuwen van de pijn maar hij onderging dit voor haar. Om haar te plezieren. Ondanks dat de pijn ondragelijk was.

Wanneer de laatste knijper op zijn eikel was geplaatst, werden er her en der wat kleine miniballetjes gehangen aan de knijpers. Bij iedere aanraking van haar tegen de knijpers, kon hij het uitschreeuwen van de pijn. Maar hij probeerde de pijn binnen zijn lichaam te houden. Voor haar. Zodat ze trots op hem kon zijn.

Zilveren slinger

Ze liep weg. Zal ze klaar zijn? Dat wist je nooit bij haar. Maar ze was duidelijk nog niet klaar, want zodra ze terug kwam zag hij dat ze verschillende dingen in haar handen had. Als eerste hing ze hem een zilveren slinger om. Ze keek hem onderzoekend aan. ‘Er mist nog steeds wat,’ mompelde ze. Ze stak twee gedesinfecteerde veiligheidsspelden door zijn tepels, waar ze een paar kleine kerstballen aan hing.

Blijkbaar was ze nog steeds niet tevreden. In haar handen zag hij een pot honing en een kwastje. Met snelle behendige streken maakte zij van zijn lichaam een oase voor een complete bijenkolonie. Zijn lichaam glansde van het plakkerige goud. Hij sloot zijn ogen, even opgaand in het niets, tot hij ineens opschrok van kleine kriebels die zijn huid streelden. Een grote hand nep-sneeuw daalde op zijn plakkerige lichaam neer. Het witte sneeuw hechtte zich direct aan zijn gouden plakkerige huid en hij veranderde op slag in een sneeuwpop van kunstsneeuw.

Even dacht hij dat dit genoeg was, tot hij zag hoe ze drie kleine kaarsjes in de achterkant van een naald stak. Behendig prikte ze snel de drie naalden verticaal in zijn pik. Pakte de aansteker en stak de kaarsjes aan.

‘Vrolijk Kerstmis!’

Slaaf, ruim jij even de boel op?’

Meer informatie

Interactieve BDSM Adventskalender

Bronvermelding

Tekst & fotografie: Meesteres Moriah