Uit het dagboek van… Slavin Katinka Fun met een permanent marker

Ik ben best een beleefd meisje maar soms vergeet ik wel eens om U te zeggen. Niet bewust maar ik denk er niet altijd aan. Ik zat op mijn werk, keurig aan het werk totdat ik gewezen werd op het feit dat ik geen U had gezegd. Als straf moest ik een U rondom mijn tepels maken met een rode permanent marker. Ik trok mijn lade open. Rommel, rommel niks. Bij een collega in de la, ook niks. Ik rende naar beneden. En trok de kast met voorraad open. Yes, gelukkig! Daar lag nog een rode permanent marker. Snel met de lift naar de derde verdieping – waar ik altijd naar het toilet ga, want daar heb ik tenminste een beetje ruimte.

Ik trok mijn bovenkleding uit en zo goed als ik kon maakte ik een U en een U rond mijn beiden tepels, met een foto als bewijsmateriaal. Ik stuiterde behoorlijk rond maar ik had in ieder geval – redelijk makkelijk – mijn opdracht vervuld.

Weer brutaal

Een kleine week later was ik toch weer brutaal tegen Meesteres Moriah. Het gaat gewoon soms ongemerkt, ik bedoel het helemaal niet zo, maar ja, het floept er dan gewoon uit. Dit keer moest ik voor straf met een zwarte permanent marker de volgende tekst op mijn buik schrijven. ‘Ik ben een heel dom en brutaal meisje.’ Voor ik dit echter mocht opschrijven, moest ik eerst vijf minuten naar de grond kijken. Terwijl ik naar de grond tuurde zat ik in mijzelf te mopperen. Verdorie, waarom nou niet gewoon weer rood? Dit stift had ik nog in mijn bureaulade liggen. Ik wist echter zeker dat er geen zwarte lag… Dus na vijf minuten rende ik weer naar beneden. Gooide de kast open en… ik zie alle kleuren liggen, netjes gesorteerd in bakjes. Kleur bij kleur. Maar het bakje van zwart was leeg. Helemaal leeg.

Uitgillen van vreugde

Direct brak het zweet me uit. In paniek checkte ik voor de zekerheid alle bakjes en jaaaa! Bij de groene markers, lag één zwarte. Ik kon het wel uitgillen van vreugde. Volgens mij deed ik dat ook. Iets in de sfeer van: Jippiejahee, terwijl ik snel weer naar boven rende naar de WC. In het toilet gooide ik snel mijn kleding uit en schreef de tekst op mijn buik en maakte rap een foto…

Meesteres Moriah was weer even tevreden, maar ik weet inmiddels ook dat dit nooit lang duurt… Misschien had ik gelijk ook een exemplaar van al die andere kleuren moeten pakken. Gewoon uit voorzorg. Je weet immers maar nooit.

slavin Katinka (aka slavin anne)

Meer informatie

Meer blogs van slavin Katinka
Meer verhalen in ‘Uit het dagboek van…’

Bronvermelding

Tekst: slavin Katinka
Afbeelding: BDSMforyou