BDSM is meer dan…
BDSM is meer dan alleen met een zweep slaan. Een beetje wapperen met een zweep kunnen we allemaal. Raak slaan is wellicht nog wel een dingetje. Onlangs op een party werd mij gevraagd of ik kon helpen raak te leren slaan. Ze vond het vreemd dat ze zo vaak mis sloeg. Toen ik doorhad hoeveel wijntjes er naar binnen waren gegaan, vond ik dat niet meer zo vreemd. Arme sub. BDSM en alcohol is géén goede combinatie! Ik zeg niet dat ik nooit drink voor ik met mijn sub aan de slag ga, soms drink ik een glaasje om in de stemming te komen. Als ik echter grenzen wil verkennen (edgeplay) en op het randje wil balanceren, dan ben ik volledig nuchter. Dan heb ik mijn volledige bewustzijn en concentratie nodig. Ik wil mijn sub graag martelen en genieten van zijn gekerm en gekreun. Ik wil hem echter niet beschadigen of verminken.
BDSM zit niet in striemen
BDSM zit niet in die zweep of striemen. Mijn sub moet geen dingen voor mij doen uit angst, maar juist uit liefde of desnoods adoratie. Ik pijnig hem omdat ik het leuk vind, ik speel mindfuckgames omdat ik hier van geniet en ik ben bepalend omdat ik nou eenmaal dominant geboren ben. Mijn sub is geen masochist, hij geniet niet van pijn, maar hij geniet wel als hij mij ziet genieten. Dus schenkt hij mij zijn lichaam voor mijn plezier.
Het gaat hierbij niet om de pijn, maar om het plezieren en de ultieme acceptatie van elkaar in het volledige zijn. Dat kan ook op heel andere manieren. Soms zit BDSM verscholen in kleine verzoeknummers. Zoals gisterenmorgen, toen ik bij het vertrek naar zijn werk met mijn allerliefste glimlach aan hem vroeg of hij vandaag een bosje bloemen voor mij wilde plukken. Ja, in de regen. Hij sputterde nog even: ‘Ja maar…,’ maar ik wapperde alle ‘maars’ aan de kant en zei alleen: ‘Aan ‘maars’ heb ik geen boodschap. Ik kijk uit naar je bosje bloemen. Rij voorzichtig liefste en tot vanavond.’
Zet je ze nog even in een vaasje?
En ja, hij kwam ‘s middags met een bosje vers geplukte bloemen. Aan zijn ogen zag ik dat hij er zelf best een beetje trots op was. En ik ook. Dus gaf ik hem een compliment en een zachte kus, maar niet zonder de volgende woorden…
‘Zet je ze even voor mij in een vaasje liefste?’ ‘Ja maar…’. ‘Geen ja maar, gewoon nu even doen. Dank je wel.’
Meer informatie
Bronvermelding
Tekst & fotografie: Meesteres Moriah
