Cane, rietje of dunne stok
De cane (Engels woord voor ‘lange dunne stok’), het vroegere ‘rietje’, is een flexibele stok of lat. Hij kan in materiaal (rotan, bamboe, glasfiber, RVS, kunststof, leder) variëren maar ook in lengte en dikte. Hij wordt binnen de BDSM doorgaans gebruikt op de billen en deelt behoorlijk rake klappen uit! Oorspronkelijk werd de cane gemaakt van rotan. Door het verhitten boven stoom, werd er aan het uiteinde een soort krul gemaakt (model: wandelstok).
Sporen van de cane
Een cane laat absoluut zijn sporen na in de huid, in de vorm van scherpe rode strepen in de huid tot harde blauwe plekken onder de huid. De afdruk is karakteristiek. Het zijn twee kleine streepjes aan weerszijden van de plaats waar de huid geraakt is. Ook het gevoel dat een stevige slag teweeg brengt is dubbel: eerst de impact van de slag zelf en een fractie van een seconde later een soort terugslag.
Rietje
Vroeger werd ‘het rietje’, zoals de cane ook wordt genoemd, op (Engelse kost)scholen gebruikt om leerlingen mee te straffen. Het ging hier niet alleen om de pijn maar ook om de vernedering, omdat de straf doorgaans in het openbaar werd gegeven. Nu vormt het als onderdeel van BDSM een serieuze marteling. Van een paar slagen kan je lang nagenieten. Een onmisbaar instrument in je verzameling. Je sub zal hem angstig maar vol verlangen tegemoet zien. Het slaan met een cane wordt ‘caning’ genoemd.
De oorsprong van de cane
De oorsprong van de cane als strafinstrument is moeilijk exact te bepalen, maar sporen ervan kunnen al in de oude beschavingen worden gevonden. In het oude Egypte, bijvoorbeeld, werden rieten vaak gebruikt als symbool van gezag en macht. Farao’s en hoge ambtenaren droegen sierlijke stokken, gemaakt van riet, die zowel functioneel als symbolisch waren. Het gebruik van riet als een vorm van lijfstraf werd echter pas later gedocumenteerd, met name in het oude Rome.
In Romeinse tijden was de cane, of beter gezegd, de “ferula,” een populair instrument voor lijfstraffen. Romeinse schoolmeesters stonden bekend om hun harde aanpak en gebruikten vaak rieten stokken om hun leerlingen in het gareel te houden. Dit gebruik verspreidde zich door heel Europa en hield stand tot in de middeleeuwen.
Van Middeleeuwen tot Victoriaanse tijd
Tijdens de middeleeuwen werd lijfstraf een standaardonderdeel van het onderwijs en de opvoeding. Rieten stokken, zwepen en roedes werden in vele culturen gebruikt om gehoorzaamheid af te dwingen. In kloosters en scholen waren dit soort straffen aan de orde van de dag. Het gebruik van de cane werd gezien als een effectieve manier om discipline te handhaven en morele waarden bij te brengen.
De echte opmars van de cane zoals we die nu kennen, kwam echter tijdens de Victoriaanse tijd in Engeland. De strikte moraal van deze periode, gecombineerd met een sterk hiërarchisch onderwijssysteem, maakte van de cane een onmisbaar instrument in veel scholen. Leraren hadden een bijna absolute autoriteit over hun leerlingen en gebruikten hem om snel en effectief orde te handhaven. Als je ooit kennis hebt gemaakt met de impact van dit rietje, snap je de effectiviteit…
Materiaal en techniek
De traditionele cane werd gemaakt van rotan, een soort klimplant die vooral in tropische regio’s groeit. Rotan is bijzonder geschikt vanwege zijn flexibiliteit en duurzaamheid. Het rietje was meestal tussen de 60 en 90 centimeter lang en had een dunne, gebogen vorm. Hierdoor kon het met precisie worden gebruikt, waarbij een enkele zwaai genoeg was om een pijnlijke, maar meestal niet schadelijke, striem achter te laten.
De techniek van het slaan met een cane vereiste enige vaardigheid. Het doel was niet om blijvende schade aan te richten, maar om een duidelijke boodschap over te brengen. Het was een delicate balans tussen strengheid en controle. Een goede caning liet een brandende, maar tijdelijke, pijn achter, vaak versterkt door de schaamte en angst die ermee gepaard gingen.
Binnen de BDSM
Het beeld van de cane bij kostscholen is inmiddels vervaagd, maar binnen de BDSM is de cane nog steeds een favoriet instrument om te gebruiken en menige sub ontzag voor heeft, want voor velen is de cane “een venijnig kreng”. Het geeft namelijk een felle pijn op een smal gebied. Dat maakt de cane goed geschikt als strafinstrument.
De perfecte plek om met een cane te slaan is de billen, of (pijnlijker) net iets onder de billen. Blijf minstens drie cm onder de bovenkant van de bilnaad, hoger slaan is gevaarlijk.
De bovenkant van de dijen zijn ook een prima plek.
Blijf met de cane uit de buurt van de ruggengraat, ook de achterkant van de knieën zijn een gevaarlijke plek om met de cane te slaan. Hier loopt een belangrijke zenuw die je gebruikt bij het lopen. Die wil je natuurlijk niet beschadigen.
Gebruik bij het slaan alleen de onderarm. en dus niet je volledige arm. Vlak voor de cane de billen raakt, buig je met een snelle beweging je pols. Op deze manier maak je volledig gebruik van de flexibiliteit van de cane. Het is hierbij belangrijk dat de sub netjes in positie blijft staan, zodat je goed kan richten waar de cane slag terecht komt.
Meer informatie
Zwepen, geniet van het prachtige geluid van een zweep
Maak kennis met de RVS cane!
Bronvermelding
Tekst & fotografie: Meesteres Moriah
